สองพี่น้อง
เพ่งจนไฟธาตุแตกและตายลงที่หน้าผา
มีพี่น้อง2คนเกิดมาในตระกูลที่พอกิน มีทรัพย์สินเงินทองที่พ่อแม่ทิ้งไว้มากโข พี่ชายมันรักน้องมากกว่าตัวมันเอง มันดูแลน้องชายมันอย่างกับราชา แต่น้องชายมันดื้อรั้น อวดดี อวดโอ่ ไม่มองคนที่จิตใจแต่มันมองแต่รูปกายที่ฉาบด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับ พี่ชายมันเตือนทีไรก็ทะเลาะวิวาททุกครั้ง
จนวันหนึ่งพี่ชายมันเองไม่รู้จะดัดสันดานอ้ายน้องมันอย่างไร จวบกับบารมีที่มันสะสมมาหนุนมาพอดีกัน พี่ชายมันจึงออกบวชโดยยกสมบัติให้น้องชายมันจนหมดสิ้น แต่แล้วการกระทำอย่างนี้มันยิ่งทำให้น้องมันไม่ได้คิด กลับยิ่งเผาผลาญสมบัติจนหมดสิ้น ทั้งกิน เที่ยว สนุกสนาน คลุกเคล้านารีไม่เลือกหน้า จนทรัพย์สินหมดไปอย่างรวดเร็ว พอมันสิ้นเงินทองก็ออกตามหาพี่มัน พอรู้ว่าพี่มันบวชก็มาอาศัยด้วยพี่มันจึงให้มันบวชเพราะเห็นว่าน้องมันคงแจ้งในทุกข์เข็ญแล้ว กับความรักที่มันมีกับน้องมันด้วย ไม่นานพี่มันก็สอนให้น้องจนได้ฌานสมาบัติด้วยการเพ่งกสิน
แต่ด้วยการที่ทำอะไรตามใจมาตลอด และหวนถึงสิ่งที่เคยมีเคยได้ก็เกิดโลภโมโทสัน ใช้ฤทธิ์ที่ได้ไปในทางหาเงิน หาคนมานับถือ แล้วอวดอ้างตนกว่าพี่ชาย มันมองพี่มันอย่างเหยียดหยามดูถูกดูแคลน พี่มันก็อภัยให้ตลอดเพราะพี่มันยังตัดซึ่งความห่วงใยอาวรณ์จากน้องมันไม่ได้ เมื่อฌานเสื่อมมันจึงรู้สิ่งที่มีที่ได้เริ่มหมดไป คนที่นับถือมันก็ห่างหายไป มันหลงในอำนาจมันหวังว่าจะเรียกคืนมาได้ด้วยความโลภ
มันนั่งเพ่งอาทิตย์ให้เกิดสมาบัติเพราะมันหวังว่ามันต้องได้ มันเพ่งจนไฟธาตุแตกและตายลงที่หน้าผานั่นเอง พี่มันพอรู้เรื่องมันอาลัยอาวรณ์คิดถึงความผิดในตัวเอง โดยไม่คิดว่ามันเป็นกรรมที่น้องมันทำขึ้นเองมันลงโทษตัวเองด้วยสิ่งที่มันรักแต่กลับมาทำลายด้วยมือมันเอง มันนั่งเข้าสมาบัติทิ้งสังขารหวังว่าจะใช้อำนาจสมาบัติเพื่อตามหาน้องมัน แต่ด้วยสมาบัติที่มันทิ้งร่างทำให้มันเป็นอรูปพรหมหลายหมื่นปี
น้องมันก็เกิดตายวนเวียนไปมาไม่เคยเจอพี่มันเลย แม้พี่มันเกิดมาหลายภพชาติจนชาตินี้มันได้เจอน้องมันแล้ว ด้วยความที่เคยเกื้อหนุนน้องมันมา มาชาตินี้มันก็ยังคงเกื้อหนุนน้องมันอีกด้วยการสอนภาวนาให้น้องมันหวังให้น้องมันได้รับรสพระธรรม
คำสอนพ่อปู่โพมินข่อง
