ธรรมที่เป็นใหญ่

2. วิริยะ คือความเพียร เพียรในการปฏิบัติสมาธิ เพียรในการเดินจงกรม เพียรในการสวดมนต์ภาวนา ละความชั่วและทำในความดี การทำสมาธิเป็นหนทางยาวไกลที่ต้องทำทุกวันเพื่อเก็บสะสมพลังจิตจนถึงระดับ เพียงพอที่จะนำมาใช้งานได้ ณ จุดนี้เราต้องเชื่อว่าเราได้สะสมมาบ้างแล้วจากอดีต แต่เราต้องไม่ท้อแท้ ที่จะทำต่อไป และเราต้องคิดว่าเราใกล้ความสำเร็จไปแล้วทุกวันหากเราทำต่อเนื่องอย่างสม่ำ เสมอ

3. สติ คือความระลึกรู้ สติเป็นธรรมที่รักษาสมาธิที่เราทำมา ให้เป็นตัวรู้ ว่าใครคือผู้รู้ เมื่อมีผู้รู้ เราก็จะเป็นผู้สามารถบัญชาการให้จิตไปทำงานเพื่อประโยชน์ของเรา การปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 จึงเป็นการฝึกสติให้เข้มแข็งขึ้น

4. สมาธิ คือความตั้งมั่นในอารมณ์ มีความเป็นหนึ่ง ที่เราสามารถที่จะรวมกำลังสมาธิ เพื่อการใช้งานต่างๆได้ ในการสร้างฌาน สร้างญานความรู้ต่าง ๆ ได้

5. ปัญญา คือความรู้ ที่เกิดจากที่สมาธิและสติ เมื่อมีพอเพียง ปัญญาก็จะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นปัญญาที่จะใช้ในการงาน ในโครงการต่าง ๆ ในการแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน และในที่สุดเราจะเกิดปัญญาในไตรลักษณ์ หรือรู้เห็นว่าธรรมชาติแห่งสรรพสิ่งว่าไม่เที่ยง เป็น อนิจจัง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา ที่ไม่สามารถที่จะบังคับให้เป็นไปตามที่เราต้องการได้